IX rozdział

Obudziło mnie pukanie do drzwi.Ubrałam szlafrok i zeszłam na dół... W drzwiach stał Tomek.Nie miałam ochoty z nim rozmawiać...Zamknęłam mu drzwi przed nosem i poszłam do kuchni. Zaparzyłam herbatę i pobiegłam do sypialni się przebrać.Ubrałam stary dres i jakąś pogniecioną bluzkę.Zeszłam na dół i usłyszałam otwierające się drzwi.
-Natalia?!-krzyknął Tomek.
-Co ty tu robisz?! I kto cię tu wpuścił?!-spytałam zdenerwowana.
-Nikt.Sam wszedłem.Drzwi były otwarte więc pomyślałem,że..
-Co pomyślałeś?! Że sobie wejdziesz?!-przerwałam mu.
-Tak.Tak właśnie pomyślałem.-powiedział zdecydowanie.
Prychnęłam. Zaczynałam powoli mieć tego dość.
-Po co tu przyszedłeś?-powiedziałam chłodno.
-Teraz to już nie ważne.Myliłem się co do ciebie.Chciałem spokojnie porozmawiać, wszystko wyjaśnić,ale z tobą się tak nie da..
-To z tobą się nie da!!!!-krzyknęłam.
-Natalia!Do jasnej anielki uspokój się!
-Nie.To ty się uspokój.Najpierw sam wchodzisz do mojego domu,mimo,że ci nie pozwoliłam. A potem wypominasz mi jaka to jestem okropna!
-Nie powiedziałem,że jesteś okropna!
-Nie?! A co powiedziałeś?!
Uciszył się.Poczułam,że po policzku zaczyna płynąć mi łza.,,To z zdenerwowania,,-pomyślałam.Szybko ją wytarłam,nie chciałam,żeby zobaczył,że płaczę...
Nastała krępująca cisza.Trwała tylko piętnaście minut,a miałam wrażenie,że wieczność.W końcu się odezwał.
-Co się z nami stało? Jeszcze niedawno tak świetnie się dogadywaliśmy...A teraz? Cały czas się kłócimy.
-Nie wiem.Naprawdę nie wiem co się stało.Wszystko jest takie..inne..trudniejsze.Potrzebuję czasu,żeby to wszystko przemyśleć i ochłonąć.Proszę zostaw mnie samą.-poprosiłam.
-Jasne.Rozumiem.-powiedział smutno.
Zaczął iść w stronę drzwi.
-A i jeszcze jedno...
Odwróciłam do niego głowę.
-Przepraszam.-powiedział.
Popatrzałam na niego:
-To wcale nie jest takie łatwe jak się wydaje.-powiedziałam i się uśmiechnęłam się.
Wyszedł.I znowu zostałam sama... Sama...Sama jak palec...Sama na tym świecie...