Rozdział XIII

Gdy go zobaczyłam,poczułam wściekłość.Jak on śmie?! Jak on śmie tutaj przychodzić?! Próbowałam opanować swoje nerwy i przez dłuższą chwilę mi się udawało. Patrzeliśmy na siebie w milczeniu,aż w końcu wybuchłam:
-Jak śmiesz tu przychodzić?! Po tym wszystkim co mi zrobiłeś?!Jak możesz?!
-Posłuchaj mnie-powiedział Aleks.
-Nie.Nie chcę cię słuchać!-krzyknęłam.
-To nie tak jak myślisz,przepraszam.
-Hahaha!-krzyknęłam z sarkazmem.-wiesz co?! Mam tego dość! Cały czas mnie ktoś przeprasza! I tak w kółko!Daj mi spokój!-powiedziałam i trzasnęłam drzwiami.
Popędziłam na góre do swojego pokoju.Miałam nadzieję,że Patrycja nic nie słyszała.Ale jednak...Zapukała do drzwi:
-Czy wszystko w porządku?-spytała nie otwierając drzwi.
-Tak-skłamałam.
-Mogę wejść?
-Nie!-krzyknęłam.
-No dobrze,już dobrze.Później pogadamy.
Nie odezwałam się już więcej. Włożyłam płytę do magnetofonu i położyłam się na łóżku.Uważnie wsłuchałam się w tekst piosenki.Uwielbiałam ją.(Uważnie czytaj tekst,wsłuchaj się w muzykę).

[włącz muzykę]


I remember years ago
Someone told me I should take
Caution when it comes to love
I did
And you were strong and I was not
My illusion, my mistake
I was careless I forgot
I did
And now when all is done
There is nothing to say
You have gone and so effortlessly
You have won
You can go ahead tell them

Tell them all I know now
Shout it from the roof tops
Write it on the sky line
All we had is gone now
Tell them I was happy
And my heart is broken
All my scars are open
Tell them what I hoped would be
Impossible, impossible
Impossible, impossible

Falling out of love is hard
Falling for betrayal is worst
Broken trust and broken hearts
I know, I know
Thinking all you need is there
Building faith on love and words
Empty promises will wear
I know, I know
And now when all is done
There is nothing to say
And if you're done with embarrassing me
On your own you can go ahead tell them

Tell them all I know now
Shout it from the roof tops
Write it on the sky line
All we had is gone now
Tell them I was happy
And my heart is broken
All my scars are open
Tell them what I hoped would be
Impossible, impossible
Impossible, impossible


I remember years ago
Someone told me I should take
Caution when it comes to love
I did

Tell them all I know now
Shout it from the roof tops
Write it on the sky line
All we had is gone now
Tell them I was happy
And my heart is broken
All I hoped would be
Impossible, impossible
Impossible, impossible
Impossible, impossible
Impossible, impossible

Zaczęłam płakać.Co ja najlepszego zrobiłam? Mogłam mieć najlepszego przyjaciela...A teraz? No właśnie...


*Następny dzień*
Rano o 9 rano zadzwonił telefon odebrałam,na pół przytomna:
-Nie uwierzysz!-krzyknął Tomek.
-Ała! nie drzyj się tak!Dopiero co wstałam!
-Sorki.Nie zgadniesz co się stało.
-Nie baw się ze mną w ciuciu-babkę.
-No dobra,powiem ci. Baron wrócił do zespołu!
-To świetnie.-powiedziałam,starając się cieszyć.
-Coś nie tak?-spytał.
-Nie wszystko okej.-skłamałam.
-Możemy się dzisiaj spotkać?
-Nie mam ...
-Przyjdę po ciebie o 14.Pa-przerwał mi i się rozłączył.
Podeszłam do szafy i wybrałam ciuchy.Postanowiłam,że będę starała się cieszyć dzisiejszym dniem i myśleć pozytywnie.Poszłam się umalować do łazienki.Rzęsy,czarne oczy i gotowe.

Poszłam i zrobiłam sobie śniadanie.Na dole była już Patrycja:
-Świetnie wyglądasz.
-Dzięki-odpowiedziałam.
-Powiesz mi wreszcie,o co chodziło wczoraj.
-Nie.-powiedziałam stanowczo
-Jak chcesz.

*14:00*
-Natalia! Ktoś przyszedł!-zawołała Patrycja z dołu.
-Już idę!-*To na pewno Tomek*-pomyślałam i zeszłam na dół...

                                                                                                                                                            
Następny rozdział za kilka dni.Na spotkaniu z Tomkiem,dziewczyna dowie się czegoś bardzo ważnego.Czegoś co jeszcze bardziej ją zasmuci.Jak myślicie co to będzie?  Bardzo dziękuje za tak liczne odwiedziny.Jeszcze trochę,a tobijemy 1000! super1 wielkie dzięki!
Natalia :*